Leeftijd
Mijn vader kreeg een nieuwe heup. Het viel hem zelf een beetje tegen dat hij niet de volgende dag na de operatie al naar huis kon. Van kennissen met nieuwe heupen had hij gehoord dat ze naar huis mochten zodra ze een paar stappen konden zetten.
Misschien waren die iets jonger, dat is mogelijk. Mijn vader is 95. ‘ Bent u al 95?’, riep één van de verpleegkundigen uit. ‘ Ja, maar pas een paar dagen hoor’, zei mijn vader.
Die leeftijd is sowieso een bepalende factor in de reacties om ons heen. Die zijn grotendeels verbaasd, meewarig, soms zelfs verontwaardigd. Dat ze dat nog doen, op zijn 95ste! klinkt het ongelovig. Of: Ach gossie, wat naar voor hem… En uit sommige reacties is de ondertoon af te lezen dat het bijna te gek is dat de gezondheidszorg nog voorziet in nieuwe onderdelen voor een 90-plusser.
Gelukkig reageerde mijn vaders orthopeed anders. Hij keek niet naar leeftijd maar naar kwaliteit van leven. En na de operatie was mijn vader niet zielig, maar blij om verlost te zijn van de slijtagepijn die hem de laatste jaren flink had beperkt in zijn bewegingen.
Het CBR, het veel bekritiseerde bureau dat in Nederland rijbewijzen verstrekt, blijkt in dit opzicht een ruimdenkend instituut te zijn. Een week na thuiskomst uit het ziekenhuis kreeg mijn vader bericht dat zijn rijbewijs tot zijn 100ste jaar verlengd is.